Monday, June 06, 2005

Wat moet blijven in een messiaanse gemeente?

Hieronder vind je twee foto's vanuit de retraite met Vlaamse Priester Arbeiders en Zuster Arbeidsters. Tijdens die dagen (van 23 tot 27 mei 2005)dachten we na over: wat kunnen we als ballast loslaten én wat zou moeten blijven?
Ik heb enkele gedachten genoteerd:
- de radicake en ondubbelzinnige keuze voor de arme en stemloze mensen, niet vanuit een betuttelende houding, maar als een "samen met hen op weg gaan vanuit hun verhaal". Als we die keuze loslaten, dan laten we ook de partijdige God van Israël en van Jezus los.
- blijven gemeenschappen vormen, waarin de herinnering aan dat verhaal van déze bevrijdende God als tegengif bewaard blijft en telkens opnieuw wordt hervertaald. Deze gemeenschappen moeten open vrijplaatsen zijn, waarin geen onderscheid meer wordt gemaakt tussen vrouwen en mannen, hetero's en homo's, tussen voorgangers en doorsnee gelovigen.
De radicaal democratische messiaanse gemeente kan zo een levende uitdaging zijn aan de samenleving, waarin steeds de belangen van de machtigen op een gecamoufleerde manier voorgaan op de rechten van de rechtelozen.
- Telkens weer proberen te ontdekken dat "de bijbel ergens over gaat".
- De moed hebben om te zeggen dat ook wij de waarheid niet in pacht hebben. We zijn samen met vele andere mensen "van goede wil" op zoek naar fragmenten van waarheid. Maar vooral, het gaat niet zozeer over "de éne absolute waarheid", maar over de vraag of wij betrouwbare mensen zijn, vooral voor hen die door het leven en de maatschappij telkens opnieuw bedrogen zijn in hun gerechtvaardigde verwachtingen van een "goede aarde".
- God blijven zien als een kritisch tegenover. Dus nooit een God naar onze hand gezet.
Dus samenwerken aan processen van demystificatie (woordspeling: de-mist-ificatie: de verblindende mist wegnemen),waardoor heel wat mooie praatjers over God ontmaskerd worden als geraffineerde middelen om mensen kerkelijk en maatschappelijk onder de knoet te houden. Zie maar hoe in de Katholieke Kerk de sacramententheologie (de leer bijvoorbeeld van de transsubstantiatie, die alleen voltrokkebn kan worden door een gewijde ambtsdrager)feitelijk functioneert als een ideologische theologie van het ambt, waardoor de bestaande kerkelijke verhoudingen onveranderd kunnen blijven en nog versterkt worden.
- Theologie is primair een reflectie op de werkelijkheid, zoals die zich aandient, en dit vanuit de bijbelse voorkeursoptie voor de armen. Theologie is dus altijd theologie van de bevrijding of ze is geen christelijke theologie.

Wie hieraan nog wat wil toevoegen, kan dat in de commentaar.

1 Comments:

At 8:40 am, Blogger paul said...

Zou het zijn dat we , wat we God noemen , alleen kunnen ontmoeten in zijn enig gegeven sacrament: het leven. In een leven zoals Jezus het ons heeft voorgedaan, buiten die "eilandjes" die kerkelijke sacramenten zijn.

 

Post a Comment

<< Home